تاریکخانه دستمزد سیاستمداران جهان

تاریکخانه دستمزد سیاستمداران جهان
انگشت گذاشتن بر این که فلان رئیس جمهور چقدر حقوق می گیرد درواقع به معنای حرکت در میان توده هایی از ابهام است
نویسنده: رحیم محمدی

همه می دانند که یک معلم چقدر حقوق می گیرد (متوسط بین 600 تا 700 هزار تومان در این شرایط وانفسای اقتصادی)، اما تقریبا کمتر کسی می داند رئیس مدرسه ای که همان معلم در آن خدمت می کندچند هزار تومان حقوق می گیرد. اگر همین راه را ادامه دهید، درمی یابید که کشف میزان دقیق حقوق و مزایای رئیس منطقه آموزش و پرورشی را که همان معلم در آن خدمت می کند به مراتب دشوارتر است. حتی اگر فیش حقوقی فلان مدیر را هم پیدا کنید نمی توانید بدرستی میزان دریافتی او را حدس بزنید. زیرا درکنار آمار و ارقام ناچیزی که در فیش های حقوقی نوشته شده است هریک از مدیران معمولااز مزایای نانوشته دیگری برخوردارند که نمی توان آنها را بدرستی محاسبه کرد و این داستانی تکراری و هزاران بار گفته شده است.
    در این راه و به انگیزه کشف یک حقیقت ساده، هرچه جلوتر می روید احساس می کنید برحجم و غلظت ابهام ها و تردید ها افزوده می شود و پرسش از این که فلان مقام بالاتر چقدر حقوق می گیرد در هاله ای از ابرهای انکار و حاشا فرو می رود. تا جایی که دیگر بدرستی و دقت نمی توان چیزی گفت یا نوشت و باید تنها به حدس و گمان ها متوسل شد و به سرانگشت خیال چیزی را تصور کرد که کمی تا قسمتی به واقعیت نزدیک باشد. چیزی که تقریبا از پیش می دانیم تلاشی بی حاصل است.
    می گویند این سرشت سیاست است که می خواهد همه چیز در ابهام باشد. سیاستمداران کسانی هستند که هرگز راز دلشان را پیش کسی آفتابی نمی کنند. از تصمیم هایشان حرفی نمی زنند مگر آن که به عمل درآمده باشد. بیشتر سعی می کنند ذهن رقیبان یا دشمنانشان را کنکاش کنند تا مبادا چیزی را به نفع آنها جا انداخته باشند.
    به همین دلیل انگشت گذاشتن بر این که فلان رئیس جمهور چقدر حقوق می گیرد درواقع به معنای حرکت در میان توده هایی از ابهام است که در ورای آن کمتر حقیقتی یافت می شود. می گویند در کشورهای شرقی و آسیایی به دلیل این که قلمرو سیاست شفاف نیست این اتفاق امری عادی، اما ناپسند است. در نظام های تک حزبی و توتالیتر یا نظام های قبایلی و خاندانی کسی نمی داند مقامات بالادست جامعه چقدر حقوق می گیرند و درآمدهای افسانه ای آنها از چه منابعی به دست می آید، اما در کشورهای دموکراتیک که قلمرو سیاست و اقتصاد شفاف است اینچنین نیست و تا اندازه ای می توان از این مسائل آگاه شد چرا که دست کم نهادهایی وجود دارند که در این کشورهاشفاف سازی می کنند و طبق مقررات تعیین می کنند چه مقامی از چه امکانات و مزایایی برخوردار باشد.
    اما به اعتقاد برخی این نیز دیدن فقط نیمه پر لیوان است، زیرا در همین جوامع نیز کم نیست مواردی که از اختلاس و ریخت و پاش مقامات سیاسی اینجا و آنجا می شنویم. با این حال در پایان این گونه خبرها می شنویم که دادگاهی هست یا مرجعی که به تخلفات رسیدگی می کند.
    
    ثروت و سیاست
    مساله ثروت و سیاست موضوعی دیرین و پیچیده است که درطول تاریخ برای خود اهمیت بی بدیلی داشته است. گاه این ثروت است که قدرت سیاسی را به ارمغان می آورد و گاه برعکس این قدرت سیاسی است که کوه های ثروت را در جایی انباشته می کند. جنگ بین کانون های ثروت و قدرت نیز در تاریخ کم تکرار نشده است، هرچند همگرایی و هم آوایی این دو بیشتر شنیده و دیده شده است. ثروتمندان سراغ سیاستمداران می روند تا با استفاده از قدرت آنها بر ثروت خود بیفزایند. همچنان که سیاستمداران نیز سراغ ثروتمندان می روند تا با قدرت اقتصادی آنها بتوانند پلکان ترقی را طی کنند و به قدرت بیشتر دست یابند ، اما تا زمانی که افراد قدرت و ثروت خود را در چارچوب قانون با یکدیگر مبادله می کنند شاید نتوان بر کسی خرده گرفت.
    مساله اما زمانی فاجعه بار می شود که این ثروت یا قدرت نه متعلق به یک فرد، بلکه متعلق به یک جمع یا یک جامعه باشد. آنگاه دست درازی کردن به ثروت های عمومی یک جامعه یا سوء استفاده از قدرت عمومی یک کشور به نفع یک فرد یا جریان یا حزب جرمی لایغفر می شود که باید از آن پرهیز کرد.
    در این میان اگر سیاستمدارانی پارسا وجود داشته باشند و اگر قوانین و مقررات جزم و جفتی هم باشد که مانع انحراف و خطا آنها شود می توان مطمئن بود که کمتر جرمی رخ می دهد و ثروت های عمومی جامعه دست نخورده باقی مانده یا در مکانی امن از آنها حراست و حفاظت می شود. اما اگر دو عاملی که ذکر شد در میان نباشد راه برای سوءاستفاده ها باز می شود و با ترفندهای مختلف و محیرالعقول میلیون ها دلار از ثروت های جامعه جا به جا شده و به ناحق به جیب عده ای از اطرافیان و خواص ریخته می شود. یا با استفاده از رانت های قدرت کلیدهای معجزه آسایی در اختیار کسانی قرار می گیرد که به طرفه العینی می توانند درهای بسته را بگشایند و به قولی راه های صدساله را یکشبه رفته و از ثروت و امکانات مالی گسترده ای برخوردار شوند. داستان زمانی غم انگیز و تاسفبارتر می شود که چشم بینایی به نام رسانه های عمومی نیز نباشند یا اجازه نداشته باشند تا پرده ها را کنار زده و این بده بستان های مخفی و غیرقانونی را افشا کنند.
    
    نعل وارونه
    گاه رابطه سیاست و ثروت آنچنان در هم گره می خورد و پیچیده می شود که به قولی عقل جن هم به آن نمی رسد به این معنا که گروهی در مبارزه با یک قدرت به ثروت های کلانی می رسند و گروهی دیگر در همراهی با سیاست. حتی کسانی هستند که نعل وارونه می زنند و با دادن شعارهای عوام پسند و به طرفداری از توده های محروم یا به بهانه مبارزه با ثروتمندان یا مستبدان به میلیاردها دلار ثروت دست می یابند. عجیب تر از همه اینها کسانی هستند که منتظر فرصت ها می مانند و با وجودی که نه دستی در قدرت دارند و نه ثروت با ترفندی به ثروت های بادآورده می رسند. یک نمونه از این موارد خبری بود که می گفت یک زوج آمریکایی موفق شده اند تنها با استفاده از لوگوی « جنبش وال استریت را اشغال کنید» به میلیاردها دلار ثروت دست یابند!
    گفته می شود در هجدهم اکتبر سال 2011، یک زوج از شهر لانگ آیلند ایالت نیویورک به نام های رابرت و دایان مارسکا درخواستی را به اداره ثبت علائم تجاری مبنی بر ثبت لوگو و اسم «وال استریت را اشغال کنید» (Occupy Wall Street) ارائه دادند تا از آن به عنوان یک «نام تجاری» برای استفاده روی لباس، کلاه، کفش و هر چیز پوشیدنی استفاده کنند. البته این زوج تنها کسانی نبودند که از این فرصت داشتند استفاده می کردند. افراد و شرکت های دیگری نیز بودند که در این مدت با استفاده از سایر لوگو ها مانند « 99درصدی» یا «اشغال» یا «ضد وال استریت» یا «وال استریت را ویران کنید» و... توانستند به سودهای کلانی دست یابند. تجربه این زوج نشان داد که با بهره برداری از یک لوگو که زاییده یک فرصت سیاسی روز بود و با چاپ یک عبارت روی تی شرت های جوانان چگونه می توان یکشبه میلیونر شد.
    
    وال استریت
    جالب این که جنبش وال استریت اساسا یک جنبش ضدسرمایه داری بوده و به پیوند نامشروع سیاست و اقتصاد در جوامع سرمایه داری اعتراض دارد. جنبشی که بعدها در کشورهای دیگر اروپایی نیز ادامه یافت و همچنان هر از چند گاه خبرهایی درباره استمرار آن می شنویم. جوانان عضو این جنبش می گویند ثروت های جامعه آمریکا در دست یک درصد مرفه بوده و این یک درصد با دخالت در سیاست برای بقیه جامعه تعیین تکلیف می کند. از این رو درواقع 99 درصد جامعه به صورتی ناخواسته تابع و مطیع اوامر این یک درصد شده است.
    درواقع جنبش وال استریت فریاد اعتراض جوانانی است که به نمایندگی از همان 99 درصد جامعه به پا خاسته اند تا بگویند مناسبات موجود مبتنی بر تبانی قدرت و ثروت بوده و به ضرر اکثریت جامعه است. پس باید به این تبانی پایان داده شود و به جای آن عدالت و مساوات برقرار گردد. به بیان ساده تر آنها می گویند دموکراسی نیز زمانی به معنای واقعی آن تحقق خواهد یافت که از پیش مساوات و برابری اقتصادی در جامعه وجود داشته باشد. به همان تعبیر خودمانی که تا برابری نباشد سخن گفتن از برادری یک تعارف توخالی و یک فریب ریاکارانه است. اگر به آن انشاهای قدیمی برگردیم باید گفت علم خوب است. ثروت هم خوب است. قدرت هم بدنیست. به شرط این که هریک در جایگاه خود باشد و هیچ یک به قلمرو دیگری تجاوز نکند. قطعا جامعه ای سعادتمند خواهد بود که از این سه به وفور برخوردار باشد. اما پیش از آن باید با تدوین قوانین و مقرراتی دقیق و نظارت و حساب کشی بی رحمانه اجازه نداد که صاحبان هریک از این سه در قلمرو دیگری دخالت کرده یا از امکانات عمومی جامعه به نفع خود سود برند. سال هاست که رسانه ها تلاش می کنند تا از روابط پنهان سیاست و ثروت پرده برداشته و سطح آگاهی عمومی جامعه را افزایش دهند و این داستانی است که همچنان ادامه خواهد داشت.
  
 روزنامه جام جم، شماره 3438 به تاریخ 31/3/91، صفحه 10 (پرونده)

برچسب ها : اختلاس , حقوق , عدالت , مقررات , حقوقی , اداره ثبت , نامشروع , بهره , قانون , رابطه , قوانین , مدت , تجاوز , افشا , شرایط , زوج , نفع , مالی , بهره برداری , سوء استفاده , انحراف , خدمت , صاحبان , اهمیت , جوانان , سیاست , قوانین و مقررات , , پیوند , اقتصادی , تومان , قرار , شرط , دلار , رئیس جمهور , تجاری , نمایندگی , جنگ , رئیس , درصد , چاپ , اقتصاد , اعتراض , سیاسی , آمار , افزایش , ثروت , رانت , سرمایه , مدیر , شهر , روابط , جایگاه , عمومی , تکلیف , تاریخ , رسیدگی , نوشته , جمهور , میلیون , رسانه , نظام , راه , معلم , سال , نیمه , ادامه , محاسبه , تبانی , مبارزه , تخلفات , حفاظت , ضرر , سوء , استفاده , نظارت , دستمزد , ثبت , نام , جالب , روز , اداره , عضو , مدرسه , ایالت